Şermin Yaşar «Abartma Tozu»

Şermin Yaşar «Abartma Tozu» kitabının açıklaması

Şermin Yaşar’ın kaleme aldığı «Abartma Tozu», sıradan bir kasabanın sıradışı bir kaosa sürüklendiği mizahi ve düşündürücü bir hikaye sunuyor. Bu kitap, hem güldüren hem de hayatın farklı yönlerini sorgulatan bir anlatıyla okurlarını içine çekiyor.

Anlatıcının gözünden bakıldığında, kasaba sakinlerinin bir sabah uyandıklarında tamamen değiştiği görülüyor. Anneler organik tarım sevdasıyla evi sera haline getirirken, babaanneler minik pansiyonlarını dev otel zincirlerine çeviriyor. Babalar, daha fazla kazanma hırsıyla eve uğramaz oluyor. Kuzenler sanatın ve sporun farklı alanlarını aynı anda keşfetme derdine düşüyor. Yengeler ise hijyen takıntısıyla aile düzenini alt üst ediyor. Herkes bir şeylerin peşinde, herkes bir şeyleri “abartıyor.”

Kitap, bu absürt dünyada kendini “normal” olarak tanımlayan genç bir karakterin mücadelesini konu alıyor. Bir yandan çevresindeki değişimle baş etmeye çalışırken, bir yandan da kasabaya “süper kahraman” olma rolünü üstleniyor. Ancak ona destek olan Tevfik Kılıkırkyarar’ın bile kendi tuhaflıkları var. Bu da karakterin görevini daha da karmaşık hale getiriyor.

Şermin Yaşar «Abartma Tozu» kitabı, mizahi diliyle toplumsal eleştiriyi harmanlayarak, okurlarına hem keyifli hem de düşündürücü bir deneyim sunuyor. Günümüzün hızla değişen dünyasında “normal” ve “abartı” kavramlarını sorgularken, aynı zamanda sıradan hayatın ne kadar komik olabileceğini de gözler önüne seriyor.

Bu benzersiz hikayeyi ücretsiz olarak okumak, komik ama bir o kadar gerçekçi karakterlerin arasında kaybolmak isteyenler için Şermin Yaşar’ın «Abartma Tozu» kitabı ideal bir seçenek. Herkesin kendinden bir parça bulacağı bu kitap, hem mizah hem de toplumsal mesaj arayanların kitaplığında yer almalı.

O kitap video yorumu

O Alıntılar

• “Gözünüzün içi parlasın, önemli olan o.”
• “Çırpınıyordum ve kimse duymuyordu.”
• “Eskiden birine yardım etmek nazik bir davranıştı, parayla yapılmazdı.”
• “Kimse duymuyordu artık beni. Çırpınıyordum ve kimse duymuyordu.”
• “Tası tarağı topla bir sahil kasabasına yerleş! Torun torba bile istemiyorum. O kadar bıktım insanlardan.”
• “Aradığınız mutluluk burada.”
• “Eskiden az oyuncağım vardı ama birlikte oynayabilecek bir annem babam vardı.”
• “Ah, benim de… Türkçe dersi, en sevdiğimdir.”