Victor Hugo «Sefiller»

Victor Hugo «Sefiller» kitabının açıklaması

Victor Hugo’nun «Sefiller» adlı eseri, Fransız edebiyatının en önemli klasikleri arasında yer almaktadır. 1862’de yayımlanan bu roman, Hugo’nun derin gözlem gücü ve insan psikolojisine dair anlayışıyla kaleme aldığı etkileyici bir başyapıttır. Hugo, eserinde yoksulluk, adalet, aşk ve fedakarlık temalarını işleyerek, okuyucuyu derin düşüncelere sevk eder.

Roman, Paris’in yer altı dünyasında geçen bir dizi olayla başlar. Ana karakter Jean Valjean’ın hapisten çıkışıyla başlayan hikaye, onun yeniden hayata tutunma çabasını anlatır. Valjean, geçmişinin gölgeleriyle yüzleşirken, aynı zamanda iyi bir insan olmanın yollarını arar. Eser, onu izleyen polis müfettişi Javert’in takibiyle daha da karmaşıklaşır. Hugo, Valjean’ın içsel yolculuğunu ustaca işlerken, toplumsal adaletsizliklere ve insan ruhunun karanlık yönlerine de ışık tutar.

«Sefiller», yalnızca bir dedektif hikayesi olmanın ötesinde, dönemin toplumsal ve siyasal koşullarını da ele alır. Roman, Paris’in çeşitli sosyal kesimlerini tanıtırken, yoksulluk içinde yaşayan insanların yaşam mücadelelerini gözler önüne serer. Fantine, Cosette, Marius gibi karakterler de bu destanın önemli parçalarıdır; her biri, aşk, kayıp ve kurtuluş arayışında farklı öyküler sunar. Hugo’nun ustalığı, karakterlerin derinliğinde ve duygusal karmaşasında kendini gösterir.

Victor Hugo’nun «Sefiller» kitap olarak sunduğu bu eser, sadece bir edebi yapı değil, aynı zamanda insana dair evrensel temaları ve dersleri barındıran bir eser olarak öne çıkar. Eğer bu muhteşem romanı keşfetmek isterseniz, «Sefiller» indir seçeneği ile ücretsiz olarak ulaşabilir ve hayatın karmaşası içinde kaybolan insan ruhunun derinliklerine yolculuk edebilirsiniz. Victor Hugo «Sefiller» oku ve bu başyapıtın büyüleyici dünyasında kendinizi kaybedin.

O kitap video yorumu

O Alıntılar

• Doğru ya da yanlış, insanlar hakkında söylenenler, onların yaşamlarında ve özellikle kaderleri üzerinde yaptıkları işler kadar önemli bir etkiye sahiptir.” (1.cilt s. 3)
• 2. ”Ümitsizce ölecek olan bu adam için ölüm bir uçurum gibiydi. Bu kasvetli eşiğin önünde titrerken korkuya kapılarak geri çekiliyordu. Başına gelenlere tamamıyla kayıtsız kalacak kadar cahil değildi. Onda derin bir şok etkisi yaratan mahkumiyeti, bizi hayat dediğimiz o gizemler aleminden ayıran bölmeyi sağından solundan çatlatmıştı. Hiç durmadan o bölmenin ölümcül gediklerinden bu dünyanın dışına bakıyor ve sadece karanlıkları görüyordu.” (1.cilt s. 18)
• 3. ”Başkalarının burnunun ucundan ötesi görülemiyorsa, yukarıda olmak neye yarar? Keyifle yaşayalım. Yaşam, hepsi bu…” (1.cilt s. 35)
• 4. ”Ben hiçliği temsil ediyorum. Adım Hiçlik kontu, senatör. Doğmadan önce var mıydım? Hayır. Öldükten sonra var olacak mıyım? Hayır. Ben neyim? Bir organizmaya eklenmiş bir parça toz. Bu dünyada ne yapacağım? Seçme hakkı benim. Acı çekmek ya da keyif almak.” (1.cilt s. 36)
• 5. ”Hayvanlar erdemlerimizin ve günahlarımızın gözümün önünde dolaşan simgelerinden, ruhlarımızın görülebilen hayaletlerinden başka bir şey değildir. Bize onları üzerlerinden konuşabilmemi için gösteren Tanrı, hayvanlar sadece birer simgeden ibaret olduklarından onlara kelimenin tam anlamıyla eğitebilecek kapasiteyi tam layık görmedi; bu neye yaradı? Bunun aksine, gerçekliği temsil eden ve kendine özgü bir sonları olan ruhlarımıza zekayı yani eğitebilme imkanını verdi.” (1.cilt s. 204)
• 6. ”Bazı insanlar sadece konuşma ihtiyaçlarını tatmin etmek için kötülük yaparlar. Konuşmaları, salonlardaki sohbetleri, bekleme odalarındaki gevezelikleri odunu çabuk tüketen sobalara benzer; onlara çok yakacak gerekir ve yakacak malzemeleri de çevrelerindeki insanlardır.” (1.cilt s. 214)
• 7. ”Toplum bir köle satın almıştı. Kimden? Sefaletten.
• Açlıktan soğuktan, yalnızlıktan, terk edilmişlikten, yoksulluktan. Acıklı bir pazarlık. Bir parça ekmeğe karşı bir ruh. Sefalet arz ediyor, toplum kabul ediyor.” (1.cilt s. 225)