Yazar: Orhan Kemal
Yıl: 2008
Dil: Türkiye
Kategoriler: Roman
Orhan Kemal «El Kızı» kitabının açıklaması
Orhan Kemal’in güçlü anlatımıyla kaleme aldığı El Kızı, toplumsal yapının birey üzerindeki etkilerini derinlemesine ele alan etkileyici bir romandır. Yazar, yalnızca hayat mücadelesi veren işçileri, esnafları ve sokaktaki insanları değil, aile içindeki çatışmaları, geleneksel değerlerin birey üzerindeki baskısını ve toplumun kadınlara biçtiği rolleri de ustalıkla işler.
Romanın merkezinde, yabancı bir dünyada kendine yer edinmeye çalışan bir kadının hikayesi yer alır. Toplumun ve geleneklerin kıskacında sıkışıp kalmış bir karakterin iç dünyasını ve çevresine karşı verdiği mücadeleyi anlatan El Kızı, bireyin özgürlük arayışını ve kimlik bunalımını samimi bir dille gözler önüne serer. Orhan Kemal’in gözlem gücü ve gerçekçi anlatımı sayesinde, karakterlerin yaşadığı içsel ve toplumsal çatışmalar okuyucuya tüm doğallığıyla yansıtılır.
El Kızı, okuru derin düşüncelere sevk eden, toplumsal eleştiriyi ön planda tutan bir romandır. Orhan Kemal’in diğer eserlerinde olduğu gibi, burada da hayatın içinden sahneler, sıradan insanların gerçekçi portreleri ve keskin gözlemler ön plandadır. Aile içindeki çatışmalar, gelenek ve modernleşme arasındaki çekişmeler, bireyin kendi benliğini keşfetme süreci etkileyici bir anlatımla işlenir.
Türk edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan Orhan Kemal, bu eserinde toplumun aynasını tutarak, bireyin içsel dünyasını keşfetmemizi sağlar. El Kızı, yalnızca bir kadının değil, baskı altındaki tüm bireylerin hikayesini anlatan, zamansız ve derin bir başyapıttır
O kitap video yorumu
O Alıntılar
- “Hayat, gerçekten de akıp giden bir su… Bizler de o suyun içinde, suyun istediği tarafa gitmeye mecbur odun parçaları!”
- “Devrime inanıyorsak idealist olmaya mecburuz!”
- “Seni sevse bırakıp gitmezdi!”
- “Hayat bizi yavaş yavaş ölüme alıştırır.”
- “Hiç de arzulamadığım bir hayat bu.”
- “Biz nasıl olsa mahvolmuş insanlarız. Bari başkalarının yok olmasına sebep olmayalım!”
- “Hiç de arzulamadığım bir hayat bu. Halbuki ne kanlı canlı bir kadındım!”
- “İyisi mi göz görmesin, gönül katlansın…”
- olmayanlar. Bu duruşma salonunda biz inanca değer veririz, neye inanılırsa inanılsın.”
