Yazar: Mustafa Kutlu
Yıl: 2012
Dil: Türkiye
Kategoriler: Hikaye (Öykü)
Mustafa Kutlu «Uzun Hikaye» kitabının açıklaması
Mustafa Kutlu’nun «Uzun Hikaye» adlı eseri, Türk edebiyatının derinliklerinde kök salmış bir başyapıttır. Bu dokunaklı hikaye, insan ilişkilerinin, aile bağlarının ve hayata tutunmanın etkileyici bir anlatımını sunar. Hikaye, bir gencin gözünden, ailesiyle birlikte göçebe bir hayatın içinde geçen büyüme serüvenini işler. Kahramanımız, babasının idealleri ve annesinin sevgisiyle yoğrulmuş bir dünyada kendi yolunu arar.
Roman, sadece bir aile hikayesi değil, aynı zamanda Türkiye’nin toplumsal ve kültürel dokusuna ayna tutar. Göçebe bir ailenin sürekli yer değiştirmesi, köylerden kasabalara, kasabalardan şehirlere uzanan yolculukları boyunca karşılaştıkları insanlar ve olaylar üzerinden okuyucuyu düşünmeye davet eder. Mustafa Kutlu’nun sade ama derinlikli anlatımı, okuyucuyu adeta hikayenin bir parçası yapar. Her cümle, hayatın içinden kopup gelen samimi bir içtenlikle yazılmıştır.
Mustafa Kutlu «Uzun Hikaye» kitabı, sadece bireysel bir hikayeyi değil, aynı zamanda bir dönemin ruhunu da taşıyan bir eserdir. İdealist bir baba, onun hayalleri ve bu hayallerin gölgesinde büyüyen bir oğulun hikayesini okurken, kendinizi hem geçmişe bir yolculukta hem de günümüzle bir yüzleşmede bulacaksınız.
Eğer siz de bu anlam dolu hikayeyi keşfetmek istiyorsanız, «Uzun Hikaye» pdf formatında ücretsiz olarak okuyabilir veya indirebilirsiniz. Bu eser, hayatın küçük ayrıntılarında saklı büyük anlamları keşfetmek isteyenler için eşsiz bir yolculuk sunuyor. Mustafa Kutlu «Uzun Hikaye» kitap, sizi Türk edebiyatının samimi ve sıcak bir köşesine davet ediyor
O kitap video yorumu
O Alıntılar
- Dünyada ne adamlar var, yüzü insan içi odun.
- Kasabalardan kaçanların serüvenleri ne kadar birbirine benzer ve niçin sonu hep hüsranla biter?
- Ah bu kasabalar. Hiçbir sırrın saklı kalmadığı küçük kasabalar.
- Ben o zamanlar on altı yaşındaydım, lise birde. İnce uzun bir oğlan.
- Saçlarım kirpi gibi dik duruyor; ne yana, ne geriye taranmıyor, beni deli ediyordu.
- Babam “inatsın inat… İnatçı adamın saçı yatmaz. Dedeme çekmişsin besbelli. Keşke annene benzeseydin” diyordu.
- Annemin lepiska gibi yumuşacık, sarı saçları vardı.
- En çok o mavi gözlerini özlüyorum.
