İlhami Algör «Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku»

İlhami Algör «Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku» kitabının açıklaması

Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku, İlhami Algör’ün kaleminden çıkan ve klasik anlatı kalıplarını sarsarak kendine özgü bir dil yaratan, kısa ama etkileyici bir roman. Hikâye, bir film montajcısının dünyasından seslenir bize. Kendi öyküsünü yazmaya çalışan, kelimelerle bir anlam inşa etmeye uğraşan bir adam… Fakat kelimeler bazen bir hikâyeyi anlatmaya yetmez, bazen de gerçek duyguların önüne geçer.

Ana karakterin dünyasında Müzeyyen, sadece bir kadın değil, bir tutkunun, bir boşluğun, bir varoluş sancısının sembolüdür. Müzeyyen’in hayatından sessizce çekip gittiğini fark edemeyecek kadar kendi iç hesaplaşmalarına gömülmüş olan anlatıcı, bu eksiklikle yüzleştiğinde ise kendini bir dizi içsel sorgulamanın ortasında bulur. Hayatın ona sunduğu anları anlamlandırmaya çalışırken, Müzeyyen’in yokluğu giderek daha büyük bir hâl alır. Ama belki de en başından beri onun varlığı bir yanılsamaydı? Yoksa Müzeyyen, anlatıcının sadece kendi içinde büyüttüğü, dokunulmaz bir duygu muydu?

Algör’ün benzersiz anlatım tarzıyla şekillenen bu roman, şiirsel dili, çarpıcı metaforları ve hayat üzerine düşündüren aforizmalarıyla okuru kendi iç dünyasına dönmeye davet ediyor. Kitap boyunca zaman zaman eğlenceli, zaman zaman melankolik bir ton yakalayan yazar, klişelerden kaçınarak karakterinin iç sesini en yalın hâliyle aktarır. Konuşur gibi yazan, yazarken düşündüren bir anlatıcı ile karşı karşıya kalırız.

Eğer bir aşk hikâyesinin sadece duygusal boyutuyla değil, düşünsel derinliğiyle de ilgileniyorsanız, Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku sizi kesinlikle içine çekecek bir anlatıya sahip. Müzeyyen’i, onun gitmesini, onun var olup olmadığını sorgularken belki de kendi hayatınıza dair bir şeyler bulacaksınız. Bu kısa ama yoğun roman, edebiyatın sınırlarını zorlayan, alışılmış kalıplardan sıyrılan ve okuruna derin bir tat bırakan bir eser.

O kitap video yorumu

O Alıntılar

• “Her şey benden önce olmuşsa, bana olacak bir yer, durum kalmıyor muydu? Bana ait tek kişilik bir iskemle, oda yok muydu bu dünyada?”
• “Bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki.”
• “Tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyorum, bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim. Önemsemedim.”
• “İçim büyür, içimde dolunay olur, önünden ince bir bulut geçer, bedenim manzaraya dar gelir, burun direğim sızlardı.”
• “Gidene güle güle denir, canımın içi…”
• “Nereye gidiyorsun çocuk,” dedim içimden, “büyümeye mi?”
• “Zaten bu hayatta, her zaman bir şeyler eksikti. Ya da bana öyle gelirdi.”
• “Fakat Müzeyyen, bu derin bir tutku.”