Yazar: Cemal Latifoğlu
Yıl: 2024
Dil: Türkiye
Kategoriler: Roman
Cemal Latifoğlu «İzmarit» kitabının açıklaması
Cemal Latifoğlu’nun “İzmarit” adlı romanı, sıradan bir hayatın nasıl olağanüstü bir hikâyeye dönüşebileceğini gösteren etkileyici bir anlatı. Romanın kahramanı, hayatta belirgin izler bırakmamış, sıradan bir insan gibi görünse de, aslında iç dünyasında derin çalkantılar yaşayan bir karakterdir. Hayatı ne büyük mutluluklarla ne de yıkıcı acılarla doludur; sadece var olmanın sınırlarında, görünmez bir gölge gibi yaşamaktadır. Ancak bir gün, bir çift göz onu keşfeder. Bu gözler, sıradan sandığı hayatının içindeki gizemi ve trajediyi ortaya çıkarır.
Bir pencere kenarında otururken, kahraman geçmişini ve geri dönülemez bir şekilde değişen hayatını düşünmektedir. Bir gece, bilgisayar ekranına düşen bir bildirim, onun kaderini sonsuza dek değiştirecektir. O an, sadece bir mesaj gibi görünse de, aslında derin bir uçuruma açılan bir kapıdır. O bildirime hiç tıklamamış olmayı diler, ama artık geri dönüş yoktur. O anda başlayan olaylar zinciri, geçmişin sisleri arasından süzülerek gerçeği açığa çıkaracaktır.
“İzmarit”, sıradanlığın içindeki derinlikleri ve insan psikolojisinin en kırılgan noktalarını işleyen bir roman. Cemal Latifoğlu, karakterin içsel yolculuğunu çarpıcı bir dille anlatırken, okuru hem bir merak girdabına sürüklüyor hem de insan ruhunun karanlık köşelerine ışık tutuyor. Hikâye, sadece bir yaşam öyküsü anlatmakla kalmıyor, aynı zamanda bir varoluş sorgulamasına dönüşüyor.
Kimi zaman geçmişe özlem, kimi zaman pişmanlık, kimi zaman da kaçınılmaz sona karşı duyulan korku ile yoğrulmuş bu roman, okura unutulmaz bir okuma deneyimi sunuyor. Hayatın beklenmedik dönemeçlerinde kaybolan bir ruhun hikâyesi, her sayfada daha da derinleşerek, etkileyici bir finale doğru ilerliyor. “İzmarit”, sadece bir roman değil, aynı zamanda insanın kendini bulma ve kaybetme hikâyesi.
O kitap video yorumu
O Alıntılar
- “İnsanın kendini ait hissettiği yer cennetidir, derler, bir tanem. Benim cennetim sendin. Ben bu dünyada bir tek sana aittim.”
- “Aynı gökyüzünün altında olduğumuz müddetçe umut var. Umut hep var.”
- “O gün… Ölüm bir son değil, dedin bana. Ölüm bir son, sevgilim. Kandırma kendini.”
- “Ölenler unutur mu yaşayanların yüzünü? Ben onun gözlerini unutmak istemiyorum.”
- “Biz, dünyadaki tüm doğruların ötesindeyiz. Sen ve ben, tüm doğruların kesişmediği tek noktadayız.”
- “Dinle. İnsanlar hayat hikâyelerini anlatırlar başkalarına. Ben, sana nasıl öldüğümü anlatacağım…”
- “Sen ve ben… Tüm ihtimallerin en güzeliyiz bence.”
- “Bir insanı son kez öptüğünü bilmeden öpmek sonrasında yakmaz mı insanın dudaklarını?”
