Yazar: Aslı Arslan
Yıl: 2023
Dil: Türkiye
Kategoriler: Roman
Aslı Arslan «Sokak Nöbetçileri 4» kitabının açıklaması
Sokakların gölgesinde büyüyen yedi genç, birbirlerinin kaderine mühürlenmişti. Sokak Nöbetçileri, artık yalnızca bir dostluk hikâyesi değil, hayatta kalma savaşıydı. Geçmişin acılarını sırtlarında taşırken, düşmanları onları parçalamak için pusuda bekliyordu. Her biri, yaşadığı kayıpların ve yaptığı hataların izlerini taşıyor, ancak en büyük savaşlarını kendi iç dünyalarında veriyorlardı.
Bartu’nun öfkesi, Lâl’in sessizliği, Yankı’nın zekâsı, Koza’nın dik duruşu, Işık ve Mutlu’nun elleri, Helin’in kalbi… Bu yedi kişi, birbirlerine yaslanarak ayakta kalıyordu. Ama masaya son kez oturduklarında, biliyorlardı ki artık geri dönüş yoktu. Sırlar ortaya dökülecek, kozlar paylaşılacak, içlerinden biri kaybederse, hepsi yok olacaktı.
İhanet, affediliş, kayıplar, mucizeler ve geçmişin izleri… Herkesin bir noktada çocukluğunu unuttuğu bu sokaklarda, Sokak Nöbetçileri yeniden doğacak mı, yoksa her biri bambaşka hayatlara savrulmaya mı mahkûm olacak? Son kez bir araya gelen bu aile, o masadan yedi kişi olarak kalkabilecek mi, yoksa bir kez daha dağılmanın eşiğinde mi duracak?
O kitap video yorumu
O Alıntılar
- “Anne kimseye soramıyorum, sana soracağım, çünkü çok yalnızım. Sarılsam geçer mi? Geçsin, çok acıyor.”
- “Geçmişe dönemezsin ama geleceği inşa edebilirsin.”
- “Sevgi galip gelmişti, aşk onu hem iyileştiriyor hem yok ediyordu.”
- “Herkes en sevdiği şeyin adını söylesin tam fotoğraf çekilirken!””Pembe Panter!” diye bağırdı Mutlu gülerek.”Aile!” dedi.”Lal!” dedi Bartu.”Bartu!” dedi Zeynep.”Hayaller!” dedik aynı anda Nil ve ben.”Sokak Nöbetçileri.”
- “Bu affın ötesindeydi ve sevgi bu dünyadaki en zararlı duyguydu, tek taraflı bağlılık ise en büyük işkenceydi.”
- “Bazı mucizeler gerçekleşir, bazıları da hiçbir zaman gerçekleşmezdi.”
- “Göğüs kafesinde büyük bir boşlukla yaşayan bir çocuğun hangi çocuk parkında kalbini unuttuğunu bilemezsiniz.”
- “Bugün, yedi kişi son kez kozlarımızı paylaşmak için masaya oturmuştuk, sırlar ortaya dökülecekti ve son kez hesaplaşacaktık. Son kezdi çünkü bu sefer bir kişi masadan kalkarsa hepimiz farkındaydık, geri dönüşü olmazdı ve biz dağılırdık.”
